ضربه گیر در آسانسور از قطعات ضروری و الزامی برای سیستم ایمنی آن است. به نوعی دریافت ایمنی بیشتر برای آسانسور، به کمک ضربه گیر شکل می‌گیرد.
در صورت بروز هر نوع حادثه و یا نقص فنی آن، توانمندی کشش آن دچار کاستی و سختی بیش از اندازه‌ای می‌شود.
ضربه گیر یا به نوعی همان بافر، در برابر اصابت هر نوع ضربه کنترل نشده‌ای، مقاومت زیادی نشان دهد. شکل گیری بالانس و متعادل سازی، از جمله فاکتور‌های مفید و قابل توجه در رابطه با ضربه گیر در آسانسور است.
بافر یا ضربه گیر، از دسته بخش‌های مهم سیستم ایمنی آسانسور است. در اصل، بافر و یا ضربه گیر، منجر به سقوط اتاقک به کف چاهک به صورت مستقیم نمی‌کند.
ضربه گیر لاستیکی می‌تواند شدت ضربه موجود در زمان سقوط آسانسور را بگیرد. در صورت بروز نقص فنی در رابطه با آسانسور، ضربه گیر هنوز نیز می‌تواند به درستی کار خود را انجام دهد.
البته مدل ضربه گیر موجود در آسانسور، بستگی به ساختار ایمنی آسانسور دارد. البته با توجه به این که ساختار آسانسور به صورت کششی یا هیدرولیکی است متفاوت خواهد بود.
با توجه به وزن و حجم اندک آسانسور، تحمل پذیری و سرعت بالا در عملکرد ضربه گیر آسانسور، تفاوت‌هایی را به وجود می‌آورد.
ضربه گیر برای آسانسور، از تجمع و شکل گیری انرژی به شدت جلوگیری می‌کند.
تجمع‌هایی که برای انرژی صورت می‌گیرد منجر به بروز انرژی به صورت جنبشی می‌شود. ضربه گیر‌های کاربردی برای آسانسور از نوع پلی اورتان می‌باشند.
ساختار آن‌ها به صورت غیر خطی است. البته سرعت به کارگیری این نوع از ضربه گیر، بیش از یک متر بر ثانیه نیست.
عملکرد ضربه گیر در آسانسور منجر به کاهش مصرف انرژی
عملکرد ضربه گیر برای کاهش مصرف انرژی به صورت جنبشی و وزنه متقابل آن می‌شود.
در شکل ساده و به بیانی دیگر، باید گفت که ضربه گیر در آسانسور در دو دسته بندی قرار داده می‌شوند که شامل:
- ضربه گیر از نوع کم مصرف
- مدل دوم از نوع پر مصرف
ضربه گیر، دارای یک فنر به صورت کم مصرف در ساختار آسانسور‌های هیدرولیک است.
برای آسانسور‌هایی که سرعت آن‌ها کمتر از 200 فوت در دقیقه هستند نیز مناسب است. از این دستگاه برای بالا بر آسانسور نیز قابلیت بهره‌مندی آن وجود دارد.
بافر روغن، بخش دیگری از روند ضربه گیر در آسانسور است. بافر روغن، شکل یافته از یک سیلندر و یک عدد پیستون است.
روغن موجود در قسمت سیلندر، با ساختار محیطی عمل می‌کند.
بنابراین انرژی جنبشی ضربه مورد نظر را جذب می‌کند و آن را از بین می‌برد. ساختار فوق، مانند کابین آسانسور نزولی یا وزنه متقابل بر روی پیستون است.
در بافر هیدرولیکی یا همان ضربه گیر موجود در ساختار آسانسور، در صورت بروز ضربه، پیستون شکل خود را به سیلندر می‌دهد. البته این روند، به کمک روزنه قابلیت جا به جایی دارد. پیستون ساختار جداکننده را مورد حرکت قرار می‌دهد.
در این زمان، گاز موجود در ساختار فشرده شده‌ای قرار می‌گیرد. بنابراین روند حرکتی روغن به کمک پیستون، به صورت یک فاکتور جدا کننده عمل می‌کند.
انرژی باقی مانده برای شکل گیری مجدد پس از برخورد به وجود می‌آید.
جذب انرژی به همراه اتلاف آن، به سرعت موجود در بسته شدن آن ارتباط دارد. زمانی که پیستون با سرعت بسیار بالا وارد سیلندر می‌شود؛ در این هنگام، روغن فرایند جا به جایی را توسط پیستون انجام می‌دهد.
بنابراین این روند جا به جایی با سرعت بالا منجر به عبور از دهانه می‌شود. فشار موجود در محفظه روغن به اندازه‌ای افزایش پیدا می‌کند که نیروی بسته سازی واحد به خوبی بهینه سازی می‌شود.
بنابراین فرایند فوق، بهینه سازی را مورد تضمین خود قرار می‌دهد. بنابراین انرژی ضربه‌ای به صورت یکنواخت در طول انجام عملیات فوق برای سفر پیستون به آن جذب می‌شود و نیروی ضربه‌ای در یک سطح ماندگار و باقی می‌ماند.
در بیشتر موارد، ضربه‌های موجود در داخل واحد جذب می‌شوند. البته نیروی برگشتی به شکل کم و با یک جریان معکوس روغن از بین می‌رود.
البته کاهش انرژی به همراه نیروی عقب نشینی بسیار اندکی برای وسیله مورد نظر برگشت داده می‌شود.
از جمله ویژگی‌های مهم در رابطه با ضربه گیر از نوع هیدرولیکی را می‌توان شامل موارد زیر دانست که عبارتند از:
- دریافت کمترین هزینه برای چرخه و طول عمر دستگاه
- دریافت بالا‌ترین میزان راندمان
- نیرو‌های ضربه‌ای به صورت کنترل شده و قابلیت پیش بینی
- استفاده از بالشتک هیدرولیک و برگشت پذیر
- روکش‌های مخصوص در تمامی سطوح کاری و عملیات مقاوم سازی در برابر سایش
ضربه گیر آسانسور در چه قسمتی باید نصب شود؟
ضربه گیر لاستیکی باید در قسمت زیر کابین و یا اتاقک آسانسور با وزنه‌های متعادل سازی آن، به آسانسور‌های برق کابلی نصب شوند. البته برای ضربه گیر آسانسور، یک نوع فنر نیز به کار رفته است. ضربه گیر، در یک نقطه تماس بین پیچ و مهره قرار می‌گیرد.
بنابراین در قسمت عقب آن، در قسمت لوله ضربه گیر، حرکت خود را ادامه می‌دهد. بنابراین فنر در بخش انتهایی در یک حالت مجموعه‌ای قرار می‌گیرد.
زمانی که فنر بافر در قسمت انتهایی قرار داده می‌شود بافر و حامل پیچ را به قسمت جلو حرکت می‌دهد.
برخورداری از ضربه گیر در آسانسور، بیشترین میزان فشار بار را تحمل می‌کند. در زمان اضطراری، ضربه گیر، به عنوان یک دستگاه هشدار دهنده فعالیت خود را آغاز می‌کند.
سوئیچ موجود در ساختار آسانسور، وظیفه تشخیص ضربه گیر و تعمیم آن را به دیگر قسمت‌ها دارد. بنابراین در زمان بروز شرایط اضطراری، آمادگی لازم در برابر هر نوع ضربه را دارد.
البته در صورت عدم تشخیص نادرست سوئیچ نسبت به دریافت ضربه توسط ضربه گیر، کل سیستم آسانسور، روند کاری خود را از دست می‌دهد و خاموش می‌شود.
البته ضربه گیر‌های بسیار متنوعی در بازار برای آسانسور وجود دارد. هر کدام از آن‌ها، می‌توانند با توجه به نیازمندی مشتری و دریافت عملکرد آن‌ها، مورد بهره برداری در آسانسور قرار بگیرند.
به همین دلیل، بیشتر تولید کنندگان آسانسور و سازندگان آن، از یک مدل ضربه گیر استفاده نمی‌کنند.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.